قصه جنگ

یکی بود، یکی نبود. غیر از خدا هیچ کس نبود. زیرا این گنبد کبود، سرزمینی بود زیبا و سرسبز و آباد. آسمونش همیشه آبی. روزهاش همیشه آفتابی و دشت هایش پرستاره و مهتابی. مردمانش ساده و صمیمی، فداکار وشجاع، بابچه هایی شاد و خندان. نام این سرزمین سبز و سفید و قرمز «ایران» بود. اما همیشه دشمنانی بودند که در کمین ایرانِ ما نشسته بودند تا در هر فرصتی که به دست آوردند، این سرزمین را تصرف کنند. یکی از آن ها یک نوکر آمریکایی به نام صدام بود که یک روز ناگهان و بی دلیل، به کشور ما حمله کرد و جنگی نابرابر شروع شد؛ جنگی هشت ساله و قصه جنگ هم از همین جا شروع شد.

روزهای جنگ

جنگ روزهای سختی رو برای مردم ایران به وجود آورده بود؛ روزهای بمباران و خرابی. روزهای آتش و دود. روزهای شهادت. اون روزها، دشمن بی رحمانه به شهرهای ما حمله می کرد. همه جا رو بمباران می شد و به هیچ کس رحم نمی کرد. همه را به خاک و خون می کشید. یکی از این شهرها «خرمشهر» بود؛ شهری با نخل های خرما که سر به آسمان کشیده بودند، شهری در جنوب کشورمون ایران. بله عزیزای من! خرمشهر در روزهای جنگ «خونین شهر» شده بود. خانه های ویران و به آتش کشیده شده، درخت ها و نخلستان های سوخته و مردمی که بی گناه و مظلوم و بی دفاع به شهادت رسیدند. اما با دلاوری ها و شجاعت های مردم، دوباره خرمشهر آزاد شد و دشمن پا به فرار گذاشت.

خرمشهر را خدا آزاد کرد

گل های قشنگ و رنگارنگ! اون روزها، شماها هنوز به دنیا نیامده بودید. روزهای جنگ، خیلی سخت و غمگین بودند. وقتی خرمشهر به دست دشمن افتاد، مردم تسلیم نشدند؛ بلکه دلیرانه ایستادند و مبارزه کردند. آن قدر فداکاری و از خود گذشتگی کردند، تا بالاخره دشمن را از خاک پاک میهنمون بیرون کردند. رزمندگان شجاع ما، در یک عملیات بزرگ به نام «بیت المقدّس» با دشمن جنگیدند و اون ها رو با خواری و خفت بیرون انداختند و خرمشهر، یعنی شهر خرم و آبادی که اون روزها دیگه ویرانه شده بود، دوباره آزاد شد و به خاک میهن برگشت. مردم، اون روز، یعنی سوم خرداد خیلی خوشحال بودند و خدا رو هم شکر می کردند که حتی یک وجب ازخاک کشورشان به دست دشمن نیفتاد. رهبر بزرگ ما، حضرت امام خمینی رحمه الله اون روز فرمودند: «خرمشهر را خدا آزاد کرد». بله، راستی هم که خرمشهر به خواست خداوند مهربان و با همت و دلیری مردم شجاع و آزاده ما آزاد شد و آزاد و آباد، جزء ایران عزیز ما باقی ماند.

ایران آباد

بچه های نازنینم! روز سوم خرداد ماه را که روز پیروزی و آزادی خرمشهر است، به نام «روز مقاومت و پیروزی» نامیدند. واقعا هم که مردم ما با مقاومت و شجاعت و فداکاری پیروز شدند و خرمشهر را آزاد کردند. در تمام روزهای جنگ هشت ساله، مردم ما دلیرانه ایستادگی و در برابر دشمن مقاومت کردند و با رشادت ها و شهامت های خودشون، حماسه هایی بزرگ را که در طول تاریخ کسی ندیده و نشنیده بود، آفریدند و به همه جهان ثابت کردند که مردم ما، مردمی متحد و فداکار هستند که جان پاکشون رو، فدای آزادیِ خاک میهنشون می کنند و تا آخرین نفس، از تمام این خاک و از دین مقدسشون دفاع کرده و به هیچ کس اجازه نمی دهند که به این خاکِ پاک تجاوز کند. این جا ایرانِ آباد و آزاد و سرافراز ماست.

وحدت و همدلی مردم در جنگ

اون روزها، دشمن فکر می کرد می تونه تمام ایران رو مثل خرمشهر تصرف کنه. خیال می کرد ایران رو به راحتی به دست می آره، اما نمی دانست که ملت قهرمان ایران، از جان خودشون می گذرند، ولی ذره ای از خاک وطنشون رو به دست دشمن نمی دهند. وقتی خبر ویرانی خرمشهر به گوش مردم رسید، همگی بسیج شدند و با وحدت و همدلی، شجاعانه جنگیدند و به کمک مردم خرمشهر آمدند و اون قدر مقاومت کردند تا دشمن رو از خرمشهر بیرون انداختند و خرمشهر دوباره سربلند و آزاد شد و به خاک وطن بازگشت.

روز مقاومت و پیروزی

بچه های خوبم! درآن سال های جنگ، دشمن فقط به جبهه های ما حمله نمی کرد، بلکه به تمام شهرها و روستاهای دور و نزدیک هم حمله می کرد و در این حمله ها و بمباران ها، تعداد زیادی از هم وطنان ما رو به شهادت می رساند. خرمشهر هم یکی از همان شهرها بود که در طول چند روز، به ویرانه تبدیل شد و خیلی از مردم این شهر شهید شدند که در بین اون ها، بچه های کوچک هم شهید شدند. مردم تصمیم گرفتند جلوی این حمله بایستند و مقاومت کنند تا دشمن رو بیرون بیندازند. به خاطر اون همه از خودگذشتگی و فداکاری و شجاعتی که مردم با دست خالی از خودشون نشون دادند، روز آزادی خرمشهر، روز مقاومت و پیروزی نام گرفت، و راستی هم که با مقاومت مردم، پیروزی بر دشمن و آزادی خرمشهر اتفاق افتاد. این روز رو به همه بچه های خوب ایران، به خصوص بچه های گل خرمشهر تبریک می گوییم.

رمز پیروزی و موفقیت

بچه ها! بیایید امروز همه با هم دست هامون رو بلند کنیم و دعا کنیم. از خدا بخواهیم که کشور عزیزمون ایران، همیشه سربلند و آباد و آزاد باقی بمونه. حالا دیگه همه جهان می دانند که مردم ما، تا پای جان از کشور عزیزشون دفاع می کنند و به کسی اجازه نمی دهند که به کشورشون تجاوز کنه. مردم ما، همه با هم هستند و همین، رمز پیروزی ما بر دشمن هاست. اما اگر خواست خدا نبود، مبارزه ها و مقاومت های ما هم به جایی نمی رسید و ما پیروز نمی شدیم. بنابراین، مثل همیشه در همه کارها باید از خداوند بزرگ و مهربان کمک بخواهیم و البته خودمون هم تمام سعی و تلاشمون رو به کار بگیریم. بله بچه ها، توکل به خدا و با هم بودن همیشه رمز پیروزی و موفقیت در تمام امور زندگی ماست.